Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012


ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ:
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ


Άρθρο του
Ηλία Γ. Αρβανίτη 

         Η δεκαετία του 2000 χαρακτηρίζεται από μία δραματική μεταστροφή των κλιματολογικών συνθηκών γεγονός που υπενθυμίζει στους ανθρώπους την βαρύτητα της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης μας εξαιτίας της μακροχρόνιας και βίαιης ανθρώπινης δραστηριότητας.  
         Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού της ανθρωπότητας, δημιουργεί όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη για την παραγωγή ποσών ενέργειας, δυστυχώς όμως, σε βάρος του περιβάλλοντος και του κλίματος του πλανήτη μας. Η τεράστια κατανάλωση των υπαρχόντων αποθεμάτων ενέργειας στον πλανήτη έχει οδηγήσει τους επιστήμονες να προχωρήσουν με όλο και μεγαλύτερους ρυθμούς για την ανακάλυψη και εκμετάλλευση μορφών ενέργειας που θα χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη διάρκεια και ταυτόχρονα από πιο φιλική, προς το γήινο περιβάλλον, εκμετάλλευση και κατανάλωση.
         Η αιολική ενέργεια, η παραγωγή ενέργειας με τη χρήση του ανέμου είναι κάτι το οποίο έχει εστιάσει πάνω του τα βλέμματα των επιστημόνων, χωρίς όμως, να πρόκειται για κάτι το πρωτόγνωρο αφού από αρχαιοτάτων χρόνων ο άνθρωπος έκανε χρήση της σε μία εφαρμογή, όπως ήταν ο ανεμόμυλος.
         Η αιολική ενέργεια απαιτεί ως κύρια προϋπόθεση την ύπαρξη ανέμων. Οι άνεμοι δημιουργούνται εξαιτίας της ηλιακής ακτινοβολίας. Αυτό γίνεται γιατί η ανομοιόμορφη θέρμανση της επιφάνειας της γης από τον ήλιο,  έχει σαν αποτέλεσμα την μετακίνηση μεγάλων ποσοτήτων αέρα από μία περιοχή σε μία άλλη. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ηλιακή ακτινοβολία είναι, έμμεσα η παραγωγός της αιολικής ενέργειας.



Για να μπορέσει ο αέρας να μετατραπεί σε ενέργεια απαιτείται η ύπαρξη μίας διάταξης - μηχανής η οποία είναι γνωστή ως ανεμογεννήτρια. Αυτή μετατρέπει την ενέργεια του ανέμου σε ηλεκτρική. Οι ανεμογεννήτριες διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτές του οριζοντίου και σε αυτές του κατακόρυφου άξονα. Η κύρια διαφορά τους είναι ότι στις μεν πρώτες, ο δρομέας είναι τύπου έλικα και ο άξονας της γεννήτριας περιστρέφεται συνεχώς παράλληλα με τον άνεμο. Στις γεννήτριες κατακόρυφου άξονα αυτός διατηρείται σταθερός.

Από τις δύο αυτές μορφές η ποιο διαδεδομένη είναι ο τύπος του οριζόντιου άξονα (αποτελούν το 90% του παγκοσμίου συνόλου των γεννητριών) διότι παρουσιάζει τόσο τεχνικά πλεονεκτήματα, όντας πιο εύκολη κατασκευή, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα πιο λίγες φθορές αλλά και μικρότερες απώλειες ενέργειας. Μία γεννήτρια οριζοντίου άξονα έχει την δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος πάνω από 500 Kw ενώ  επίσης, έχει την δυνατότητα της απ’ ευθείας σύνδεσης στο ηλεκτρικό δίκτυο μίας περιοχής – χώρας. Συνήθως μία ανεμογεννήτρια παράγει ηλεκτρική ενέργεια, ισχύος μεταξύ 50 και 300 Kw.
         Η απαιτούμενη ταχύτητα του ανέμου για να λειτουργήσει μία τέτοια γεννήτρια είναι τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα την ώρα ενώ όταν αναπτύσσονται σφοδροί άνεμοι η όλη κατασκευή διαθέτει ασφαλιστική διάταξη τύπου φρένου για την προστασία της. Για να μπορέσει η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια να καλύψει πραγματικά τις διαμορφούμενες ανάγκες θα πρέπει να υπάρχουν αρκετές ανεμογεννήτριες οι οποίες όλες μαζί συνιστούν την έννοια του αιολικού πάρκου. Δηλαδή, μίας περιοχής όπου υπάρχει πλεόνασμα αιολικού δυναμικού και μπορούν να λειτουργήσουν ταυτόχρονα 20 ή και περισσότερες γεννήτριες (συστοιχία γεννητριών), παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια που θα είναι όντως  εκμεταλλεύσιμη.
         Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια καταλήγει σε μετασχηματιστή ο οποίος μετασχηματίζει τα αρχικά παραγόμενα 25.000 Volts σε 400.000 Volts ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά της μέσω του δικτύου και σε μεγάλες αποστάσεις.
         Μέχρι σήμερα, η χρήση της αιολικής ενέργειας καίτοι περιορισμένη έχει να επιδείξει τα ακόλουθα πλεονεκτήματα:
α) Εκτεταμένα οικονομικά οφέλη λόγω της επωφελούς από οικονομική άποψη παραγωγής και της ταυτόχρονης εξοικονόμησης σημαντικά μεγάλων ποσοτήτων καυσίμων
β) Την εν γένει αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σε συνδυασμό με τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της ανθρώπινης δραστηριότητας
 γ) Μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος αφού σύμφωνα με μελέτες και από την μέχρι τώρα χρήση της έχει αποδειχτεί ότι η ετήσια παραγωγή μίας γεννήτριας 550 Kw υποκαθιστά την ενέργεια από την καύση 2.700 βαρελιών πετρελαίου, έχοντας ως συνακόλουθο την μη έκλυση στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα συνολική ποσότητας 735 τόνων καθώς και 2 τόνων λοιπών ρύπων. Αξίζει να προστεθεί ότι η παγκόσμια δραστηριοποιούμενη οργάνωση Greenpeace προτείνει την εκτεταμένη χρήση της αιολικής ενέργειας ως ένα από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αναστροφή της παγκόσμιας κατάστασης του περιβάλλοντος
 δ) τέλος έχει υπολογιστεί ότι για κάθε 1 Mw ηλεκτρικής ενέργειας  παραγόμενης από ανεμογεννήτρια, ταυτόχρονα δημιουργούνται, άμεσα ή έμμεσα 14 νέες θέσεις εργασίας.
         Από την άλλη μεριά τα περιορισμένα μειονεκτήματα εντοπίζονται στην τοπική ύπαρξη θορύβου λόγω της λειτουργίας των γεννητριών καθώς και σε πιθανά προβλήματα αισθητικής. 
         Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, γίνεται αντιληπτή η τεράστια σημασία που θα είχε μία τέτοια επένδυση - κατασκευή για το τόπο μας. Η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών παραγωγής ενέργειας θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει στην ανάπτυξη μίας δυστυχώς ξεχασμένης περιοχής, η οποία μόνο με την αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να δώσει το δυναμικό παρόν στην οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Αναπτύσσοντας καινοτόμες τεχνολογίες μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγή, τα οικονομικά οφέλη και τις θέσεις εργασίες ενώ ταυτόχρονα να ανακόψουμε το ρεύμα της αστυφιλίας και της εκκένωσης των χωριών μας, τα οποία πλέον θυμίζουν καρτ ποστάλ ενός μακρινού και ένδοξου παρελθόντος. Τέλος, η ομορφιά και ο φυσικός πλούτος των χωριών μας, απαιτεί τις γενναίες εκείνες αποφάσεις που θα μας οδηγήσουν, αφενός σταθερά στον δρόμο της ανάπτυξης, αφετέρου με σεβασμό να προστατέψουμε τη γενέθλια γη μας από το κλοιό της σημερινής περιβαλλοντικής πραγματικότητας που προμηνύει ένα ζοφερό μέλλον για τον πλανήτη.